Not even wild horses

Een paar dagen geleden schreef ik over een Gouden  Vondst bij kringloopwinkel Mamamini. Hier links zie je er nog zo één.

Ik werd helemaal blij toen ik dit blik vond. De heldere kleuren, de geometrische patronen, het 'borduurwerk'...
Tevreden stopte ik het blik in mijn winkelmandje. Zelfs al zou ik vandaag verder niks meer van mijn gading vinden, deze vondst was de fietstocht naar de winkel helemaal waard geweest.


Maar het werd nog beter.




 

         Een meter naar links, in een bak vol speelgoed, vond ik dit houten 
         paardje. Dezelfde heldere kleuren, de geometrische patronen... 
         Nou ja, zeg! Het leek wel alsof het blik en het paardje voor elkaar
         gemaakt waren.





Alsof het allemaal niet op kon, bleek ik thuis ook nog eens het perfecte papier te hebben. Heldere kleuren, geabstraheerde dierfiguren... Fluitend pakte ik de schaar.


Verspreid over het papier stond tekst: Nothing can drag you away from me, las ik. En verderop: not even wild horses.

"Hé,'" dacht ik, "die tekst ken ik. Maar dan als 'wild horses couldn't drag me away from you'. 

Ik glimlachte breed. Het was duidelijk voor wie dit blik bestemd was.



"Kijk", zei ik.
"Wat een schattig paardje", zei mijn dochter.
"Voor jou", zei ik.
"Not even wild horses...", dacht ik er stilletjes achteraan.

Maar waar kende ik die tekst nou toch van? Van een liedje, dacht ik. Via Youtube was het zo gevonden: The Rolling Stones, "Wild horses". Natuurlijk.

Dat 'from you' heb ik er kennelijk zelf bij verzonnen... Maar het klopt. Helemaal.


afbeeldingen:
1, 2, 3: foto auteur

video: https://www.youtube.com/watch?v=EhVLiHPUOIM#t=14 (geraadpleegd 26 maart 2015)


Verkoopinformatie: Helaas, dit blik is inmiddels niet meer te koop.

Eendje

Onlangs deed ik bij kringloopwinkel Mamamini een Gouden Vondst. 

Op één van de schappen vond ik een prachtig lepeldoosje. Op de buitenkant staat een landelijk tafereeltje in groene en bruine tinten. Knotwilgen, molens, een watertje met zeilbootjes, visser op de voorgrond, stadje op de achtergrond... 

In het doosje zit een verrassing verstopt. Op de binnenkant van het deksel staat namelijk nóg zo'n tafereeltje. Maar dan in bruintinten. 

"Een badeendje", dacht ik. "Hier moet zo'n knalgeel badeendje in". Vanwege het contrast.   

Maar toen zag ik haar. 

Ze stond tussen de porseleinen beeldjes. Duidelijk gevalletje 'kitsch'. Ik pakte haar van de plank. De glans, het formaat... Ze paste precies bij mijn Gouden Vondst. Sterker nog: het was een perfecte match. Eéntje uit de categorie 'niets meer aan doen'.


Ik plaatste het eendje op mijn Facebookpagina. Binnen een mum van tijd kwamen er reacties. Op het doosje. "Hé, zo ééntje heeft mijn tante ook" en "Wij hadden er vroeger thuis ook zo één. Die staat nu bij mijn zuster". Er waren kennelijk meer van dit soort doosjes in omloop.

Uit nieuwsgierigheid ben ik gaan googelen. Met als zoekterm: 'lepeldoosje'. Alleen al op die ene zoekterm vond ik zonder enige moeite een stuk of acht exemplaren van hetzelfde doosje. 'Antiek lepeldoosje' beweerden sommige verkopers. Maar de meesten gaven toe dat het gaat om een lepeldoosje uit de jaren '50. Uitgegeven door Douwe Egberts.

Douwe Egberts. Natuurlijk. Ik durf er wat om te verwedden dat dit doosje ooit bij elkaar gespaard is met de beruchte Douwe Egberts punten: spaarzegels die je uit de verpakking van koffie en thee kon knippen. Half Nederland spaarde ze.



Mijn oma en mijn moeder ook. Een aantal van de spullen die ze in de loop der jaren bij elkaar gespaard hebben, staat nu bij mij thuis. Het theebusje en de theekopjes van oma, bijvoorbeeld. Beide komt je trouwens ook nog wel eens tegen bij kringloopwinkels of op Internet.

 


Het zestig jaar oude Douwe Egberts lepeldoosje uit de kringloopwinkel heeft een mooie nieuwe bestemming gevonden. Het is nu een eendenstalletje. Voor een meisjeseend. Hoe ik zo zeker weet dat ze een meisje is? Een woerd heeft een krulletje in zijn staart. Mijn eendje niet. Vandaar.


verkoopinformatie: Helaas, dit blik is inmiddels niet meer te koop.

Boswandeling

Het begon allemaal tijdens een middagje knutselen. Met fietstassen vol materiaal togen S. en ik op een zondagmiddag naar de andere kant van de stad. Naar J. en haar drie dochters. Als je ergens knutselkameraden zoekt, moet je bij J. zijn.


De meisjes besloten te gaan schilderen. Ik had een ander plan...

 






Bij de kringloop had ik een mooi blik gevonden. Met boompjes. Ik ging een bos maken, had ik bedacht. Ik zou de binnenkant beplakken met bomen. En dat vogeltje uit het kerststukje, dat al maanden door het huis slingerde, kon ik dan ook mooi gebruiken.

Aangestoken door mijn uitleg, besloot J. een koekblik om te bouwen tot een reliekschrijn. Met fijn veel glitter en goudverf.

De meisjes vonden alles goed. Als er maar koek was.




 

Het bleek nog een heel karwei en het blik kwam die middag dan ook niet in één keer af. 

De dagen daarna sleutelde ik er nog wat verder aan. Collage helemaal af maken, takje er in, vogeltje... Klaar!













Een boswandeling in blik.













Verkoopinformatie: Helaas, dit blik is inmiddels niet meer te koop.