Reservaat

 
Een paar weken geleden zag ik op het fietspad langs de Korreweg een blauw neushoorntje liggen. Een puzzelstukje. Uit zo'n houten puzzel voor peuters. Ik werd er een beetje week van. Want ik zag mezelf opeens weer zitten...

 
 
Het is zondagochtend, half zeven. Mijn dochter van twee is al uren klaarwakker. Ik zelf nog lang niet. Slaperig zit ik in mijn badjas aan tafel. Zij zit in haar kinderstoel. We maken een puzzel. Met haar mollige peuterhandje pakt ze een houten puzzelstukje op. Zorgvuldig klemt ze haar duim en wijsvinger stevig om het rode knopje. De rest van haar vingers houdt ze wijd gespreid. Verwachtingsvol kijkt ze me aan. Ze is er klaar voor. "Waar moet de kip?", vraag ik. "Dáár", wijst ze enthousiast met haar vrije hand. Met enige moeite morrelt ze het houten kipje in de juiste uitsparing. "Goed zo", gaap ik.

Ik rem abrupt, keer mijn fiets, rijd terug en stop naast het neushoorntje. Er klinkt een scherp bellen. Een fietser suist met een krappe bocht om mij heen. Zonder af te stappen, buig ik diep voorover. Ik pak het neushoorntje van de grond en besluit ter plekke dat ik het een mooi huisje ga geven.

Thuis vind ik een stevig luciferdoosje. Het neushoorntje past er precies in. Een week later stuit ik tijdens een strooptocht door kringloopwinkel Mamamini op het papier dat ik nodig heb. In een oude stapel National Geographics vind ik een exemplaar uit september 2008. Met daarin close-up foto's van olifanten én een kaart van een reservaat in Kenia.

Wanneer ik met het reservaat aan de slag wil, krijg ik opeens een ingeving. De oude kinderencyclopedie van mijn broer...

Ja hoor. Op pagina 122 staat een mooi plaatje van een neushoorn. Ik twijfel, want ik heb moeite met knippen in boeken. 

Terwijl ik nadenk, glijdt mijn blik over de pagina. Hij blijft haken bij de tekst die boven de neushoorn staat. Huh? Negers? Met stijgende verbazing lees ik de tekst die in 1961 kennelijk heel informatief geacht werd voor kinderen, maar waarvan ik vermoed dat 'ie voor de gemiddelde ouder anno 2015 een reden zou zijn om het boek direct en vergezeld van een boze brief terug te sturen naar de uitgever. Hm.... Dit boek is een historisch document. Zo eentje dat duidelijk maakt hoezeer normen en waarden in de loop der tijd veranderen. Maar ik heb een neushoorn nodig. Jammer dan. Ik pak mijn stanleymes en snijd met enige gewetenswroeging het plaatje van de neushoorn uit pagina 122.  

Ik knip, priegel, vouw en plak tot het reservaat naar m'n zin is. Tevreden kijk ik op de kaart. Daar, bij dat pijltje rechtsonder, ga ik straks het neushoorntje los laten.

 

De volgende dag laat ik het blauwe neushoorntje zien waar hij gaat wonen. Ik wijs hem op subtiele esthetische details, zoals de manier waarop de poten van de encylopedie-neushoorn door lijken te lopen in de olifantenpoten op de zijkant van het doosje.

Het blauwe neushoorntje is niet erg geïnteresseerd in mijn uitleg. Het staat te popelen om kennis te maken met zijn grote grijze vriend. Ik besluit daarom de ceremonie niet te lang te laten duren en lijm hem na een korte toespraak resoluut vast in zijn nieuwe habitat.

Als het neushoorntje stevig vast zit, schuif ik het hulsje voorzichtig over de rand van het doosje, zodat de beide neushoorns even aan elkaar kunnen snuffelen. De reacties stemmen hoopvol. Ze lijken het goed met elkaar te kunnen vinden. "Daar ga je", zeg ik. Ik schuif het doosje dicht en kijkt toe hoe het neushoorntje verdwijnt in zijn reservaat.

Beste peuter, ik hoop maar dat je niet al te verdrietig was toen je er achter kwam dat je je neushoorntje kwijt was. Ik hoop dat je moeder je getroost heeft met het verhaal dat iemand jullie neushoorntje gevonden heeft. En dat die heel goed voor hem zorgt. Geloof me, ze weet niet half hoe waar dat is.


herkomst afbeeldingen
afb. 1, 2 en 4 t/m 8: foto auteur.
afb. 3: http://www.titan-projects.com/assets/Images/NatGeo-cover.jpg - geraadpleegd 14/05/2015.

Verkoopinformatie: 'Reservaat' is te koop bij Nou Nog Mooier in Warfhuizen.