Zeedraakje

Soms vind je iets goeds en daarna iets nog beters. Zo ging het met dit blik.

Eerst vond ik bij de Fairback dit blik. Ik viel voor het plaatje. Op de voorgrond poseren mensen in Bretonse klederdracht. Om hen heen liggen kreeftenvallen quasi achteloos op de kade. Op de achtergrond dobberen kleine vissersbootjes rustiek op een knetterblauwe zee. Dit blik is een souvenir. Dat zie je zo.

Op de zijkanten van het blik staan zwarte motiefjes die ik niet direct thuis kan brengen. Maar met hulp van de firma Google ben ik er thuis al snel achter dat het gaat om 'hermelijnstaarten', een heraldisch motief dat ook voorkomt in de vlag van Bretagne. Bingo!










Als je goed kijkt, zie je dat die hermelijnstaarten op het blik er anders uitzien dan die op de vlag. Op het blik staat namelijk aan weerszijden van elk hermelijnmotief ook nog een kleine triskele. 

De triskele is een decoratief motief dat is opgebouwd uit drie met elkaar verbonden spiralen. Het komt o.a. voor in de Keltische kunst. Bretonnen gebruiken het graag als een trotse verwijzing naar hun Keltische verleden. Sterker nog, het is zo'n beetje het onofficiele symbool voor Bretagne geworden. Een beetje zoals het groene klaverblad dat is voor Ierland.

Kortom: alles op dit blik verwijst naar Bretagne. Nu werd ik pas echt nieuwsgierig. Zou het ook in Bretagne gemáákt zijn?

De achterkant van het blik biedt een aanknopingspunt. Daar staat, in omgekeerd reliëf, een klein tekentje. Het lijkt een beetje op een cirkeltje met daaronder een gevleugeld anker. Onder het tekentje staat: "Massilly, france". 


Ik heb maar twee muisklikken nodig om er achter te komen dat Massilly een Franse blikfabriek is. Opgericht in 1911 in.... juis, Massilly. In het hart van Frankrijk. Niks Bretagne, dus. 

Blikfabriek Massilly bestaat nog steeds. het is nog vol in bedrijf, met vestigingen in zestien landen, een Llinkedinpagina en twee websites; een Franstalige en een Engelstalige. In het bedrijfslogo staat hetzelfde tekentje als achterop mijn blik. Massilly maakt, behalve conservenblikken, ook bewaarblikken met opdruk. Kijk voor de aardigheid eens op Marktplaats. Daar wemelt het van de 'vintage' blikken van Massilly.

Maar even terug naar de Fairback, waar dit blik met Bretonse vissers vond. Daar deed ik diezelfde middag nóg twee mooie vondsten.

De eerste mooie vondst was het boek Fantastische Dierenverhalen van Mary Parsley. Ik sloeg het op een willekeurige plek open. En daar stond, tot mijn verbazing, het verhaal van Hiëronymus en de leeuw. Dat verhaal had ik nota bene een paar dagen daarvóór net nog op mijn andere blog verteld. Gretig bladerde ik verder. Ik vond er nog meer heiligenverhalen. Het verhaal van de Ierse Sint Columba en het monster van Loch Ness bijvoorbeeld, dat ik in mijn vertelvoorstellingen vertel. En het verhaal over de al even Ierse Sint Brandaan en de zeekat, ook een favoriet van me. Geen twijfel mogelijk. Dit boek was voor mij. Innig tevreden liep ik naar de kassa, mijn vondsten stevig in mijn armen geklemd. 

Op weg naar buiten viel mijn oog op een doos die pal naast de deur stond. 'Gratis' stond er op. Met grote letters. Een beetje treurig bleef ik bij de doos staan kijken. Hier belandden dus al die hopeloze gevallen. De dingen die zó waardeloos zijn dat ze zelfs in een tweedehandswinkel niet meer verkocht kunnen worden. Dieper kun je niet zinken. 

En toen zag ik hem. Op de bodem van de doos. Een zeedraakje van glimmend groen plastic. Precies wat ik nodig had voor mijn blik met Bretonse vissers. Ik griste het uit de doos en bekeek het van alle kanten. Puntgaaf zeedraakje, niks mis mee. Het zeedraakje keek me blij aan. Als een hoopvol asielhondje. "Ik weet een héél mooi plekje voor jou", fluisterde ik terwijl ik hem in mijn zak liet glijden.

Thuis heb ik nog even getwijfeld. Maar het uiteindelijk tóch maar gedaan. Het was té mooi. Een zeedraakje en zeemonsters... Die Bretonse vissers die zo trots zijn op hun Keltische verleden en die Ierse heiligen met hun Keltische roots1)... De kleuren die zo mooi bij elkaar pasten....Het was gewoon voor elkaar gemaakt. Dus heb ik, enigszins schuldbewust, de platen van Columba en zijn monster van Loch Ness en Brandaan en zijn zeekat uit het boek gescheurd en ze gebruikt om er een aquarium van te maken voor de zeedraak.

Om het aquarium nog wat op te vrolijken, heb ik in de rechter benedenhoek nog drie schelpjes vastgeplakt. Ik heb ze in de zomer van 2014 gevonden op het strand van Guernsey. Dat ligt in het Kanaal. Niet eens zo heel erg ver uit de buurt van Bretagne. 

Toen het blik af was, heb ik er een tijdje tevreden naar zitten kijken. Het draakje is waar het hoort te zijn. Het zwemt vrolijk rond in een Bretons aquarium. Gemaakt met wat hulp van twee eigenzinnige Ierse heiligen en een paar schelpjes van Guernsey.










noten
1) Het levensverhaal van Sint Brandaan zoals dat in de middeleeuwen opgeschreven is, vertoont sterke overeenkomsten met een ouder Iers verhaal over de wonderbaarlijke zeereis van Máel Duin

afbeeldingen
afb. 1, 2, 4, 5, 6 en 7: foto auteur
afb. 3: Bretonse vlag. Bron afbeelding: https://nl.wikipedia.org/wiki/Vlag_van_Bretagne#/media/File:Flag_of_Brittany_%28Gwenn_ha_du%29.svg (geraadpleegd 3 mei 2015)


Verkoopinformatie: 'zeedraakje' is te koop bij Nou Nog Mooier in Warfhuizen.